Blogs

Weer ben ik, net als Hannibal over de Alpen gegaan, vanaf mijn schrijftafeltje kan ik ze met helder weer in de verte zien liggen:)

In de caleidoscoop van de liefde, waar emoties ronddwarrelen als lentebloesem in de wind, is er een subtiele dans tussen woorden en melodieën die vaak onopgemerkt blijft. Toch, voor hen die in het labyrint van volwassenen dating navigeren, kan het begrijpen van de nuances van tekst en toon het verschil betekenen tussen een vluchtige ontmoeting en een levenslange verbinding. Dus, lieve ervaren romantici, laten we samen een speelse reis maken door de rijken van poëzie, proza en liefdesliedjes.

Op 8 januari 2018 heb ik mijn eerste blog op deze site geplaatst. “Tijd voor jezelf – ho maar”. Het was in wezen een autobiografisch verhaaltje over mijn onvrede met het gemak, waarmee vrijwilligers zich zelf laten gebruiken en over de gevolgen van hun inzet voor hun persoonlijke levenssfeer. Ik heb vroeger zelf door veel werkzaamheden als vrijwilliger te doen naast een betaalde baan niet beseft, hoeveel impact dat toen had op mijn relatie, die heb ik in die periode verwaarloosd.

Ja, ik weet het, chérie is met een accent aigu, zoals nu, maar in de blogtitel wordt dat accentteken iets heel raars, vandaar zonder.

Deze zondag heb ik de expositie van kledingontwerpster Lisa Konno in museum Jan te Amstelveen bezocht. Ze is half Nederlands & half Japans en dat is te zien in de kleding die ze ontwerpt. Wijde, lange schorten die veel weg hebben van een japanse kimono. De kleding is versierd met kunstig vlechtwerk en bewegende sieraden. Ik zag ook geraffineerde doorkijkjes naar de benen en de heupen van de japanse modellen die de kleding bovendien ook nog showden op een groot videoscherm.

De oude Epicurus niet geloven wanneer hij alleen eten vergelijkt met het voederen der wilde dieren. Bloednerveus worden als ik voor iemand blijk te willen koken. Nog steeds de ziel van een vegetariër hebben. De klont dode koe in mijn wok pas tot blokjes snijden als hij niet meer bloedt. Aan hém denken bij het in plakjes snijden van een winterwortel. Een plakje van mijn middelvinger snijden. Een hamburger kopen die is gegroeid op boerderij De Eenzaamheid. Hem als gezelschap een witte boterham, een dikke plak gebakken flespompoen en een handje waterkers geven voordat ik hem opeet. Weten dat het niet uitmaakt wie of wat ik ben.

In de week rond Koningsdag en Bevrijdingsdag zijn ook in Haarlem, mijn stad de nodige evenementen gepland. Heel vroeger mocht ik met de medeleerlingen van de lagere school (toen nog) Koninginnedag opluisteren door mee te zingen met een aubade op de Grote Markt ten gehore van de burgemeester als vervanger van onze vorstin. Daarna gingen we natuurlijk naar de kermis!

Opgroeiend in Amsterdam was voor ons kinderen de Koninginnedag wel het hoogtepunt van het jaar:) Het was begin jaren zeventig altijd al heerlijk in het Vondelpark,