Blogs

In het maandelijkse activiteitenblaadje van het dorpshuis ontdekte ik iets nieuws. Een gespreksgroep voor ouderen. Iedere maandagmiddag komen ze bij elkaar onder het motto : samen denken & doen. Deelname is gratis, uitgezonderd een kleine bijdrage voor koffie of thee. Wat let me om daar eens een kijkje te nemen, dacht ik. Ik moest wel helemaal naar de zolderverdieping van het dorpshuis. Daar zaten 12 tot 14 mensen aan bij elkaar geschoven tafels. Ze zetten snel een stoel voor mij erbij.

Ik kom een enkele keer mensen tegen uit een ver verleden. Een paar jaar geleden schoot een voor mij onbekende man mij aan, die mij herkende uit een periode van meer dan 50 jaar geleden. Omdat het bij een uitvaartplechtigheid was zag ik weinig kans een goed gesprek aan te gaan. Onlangs gebeurde hetzelfde. In dit geval was het een vrouw die nota bene in dezelfde straat, aan dezelfde kant vijf huizen van mij vandaan had gewoond.

Kristallen, ik ben er al jaren dol op. Ik begon met wat trommeltjes medio 2007. Ik dacht altijd dat dat het begin was, maar pas geleden realiseerde ik me ineens dat het veel verder terug ging.
Toen ik 10 was hadden we in de tuin kiezelpaadjes. Ik zag daar op een dag ineens een kiezel tussen die doormidden was en dat leek net een oog. Zo betoverend mooi met die andere kleuren aan de binnenkant! Vanaf toen ging ik voor mij bijzondere stenen verzamelen. Ik bewaarde ze in een eierdoos.
Eerst lag in ieder vakje één steen, maar al snel lag het tjokvol!
Er was één steen die ik al wandelend met papa vond, in Breda destijds. Een gladde zwarte, wat ovale steen. We gingen elke week samen te voet naar de markt en dronken dan wat bij V&D voor we weer naar huis gingen. In het restaurant stonden grote bakken hydrocultuur met planten. Mijn vader suggereerde om de steen daar bij te leggen en dan de week erop te kijken of ie er nog was en hem dan weer mee naar huis te nemen tot de volgende keer. Dat werd ons ritueel en ik had de steen altijd weer terug!
Toen ik 15 was gingen we met Kerst op vakantie naar Orvelte. In een winkeltje daar verkochten ze kartonnen kaarten met zo’n 16 edelsteentjes er op gelijmd. Van elk steentje was een ruwe en gepolijste versie. Ik wilde dat dolgraag hebben, dus ik kocht het. Die kaart heb ik nog altijd, al missen er door de jaren en tig verhuizingen 2 steentjes.
Dus mijn liefde voor kristallen begon niet medio 2007, maar was er eigenlijk al vanaf mijn kindertijd.
Maar medio 2007 kreeg ik op een andere manier interesse er in, de energetische en helende werking ervan. In eerste instantie kocht ik iets op basis van omschrijving, later ging ik mijn gevoel vertrouwen en kocht ik daarop gebaseerd. Zo werkt het voor mij nog steeds.

Het is vandaag 8 maart en die dag is in heel veel landen uitgeroepen tot internationale vrouwendag. Behalve dat ik weet dat er op verschillende locaties iets georganiseerd wordt, weet ik eigenlijk weinig over vrouwendag. Hoogste tijd om eens te kijken op Google.

Dit is een datingsite. Een soort club voor mensen die elkaar niet kennen en die de club verlaten zodra ze wel iemand hebben leren kennen. Mijn jas hier is rood. Een rood omhulsel dat mij niet goed paste, de afgelopen weken.

Lieve lezer,

Dit blog, mijn eerste, gaat over een van mijn praktijk avonturen.

Het onderwerp van de e-mail luidde: "Beoordeling van onze Eerste Date." Ja, je leest het goed. Alsof ik een prestatie op mijn werk had geleverd, opende ik het mailtje met een mix van nieuwsgierigheid en lichte paniek. De tekst begon vriendelijk genoeg, met bedankjes voor de leuke avond en complimenten over mijn gevoel voor humor. Maar al snel besefte ik dat ik niet zomaar een bedankje kreeg; nee, dit was een volwaardige evaluatie.

Ooit drukte mijn moeder zaliger mij een spreuk op het hart: “Rooien en valen zijn donderstralen”. In de straat waar ik 10 jaar heb gewoond woonde ook een groot (katholiek) gezin. Hun oudste zoon was een knaap, iets ouder dan ik met een vrij bleek gezicht en vuurrood haar. Ik zag die jongen wel eens, maar ons gezin ging in die tijd niet met “andere gezindten “ om. Mijn ouders waren namelijk Nederlands Hervormd. Later hoorde ik dat deze jongen het klooster is ingegaan. Ook een traditie, vroeger volgde een van de kinderen van een RK gezin vaak een opleiding voor pastoor of hij / zij ging een leven als kloosterling (e) leiden.