Blogs

Het valt me al jaren op hoe iedereen een andere manier of beleving heeft van liefde tonen. Niet alleen in liefde, maar ook onder familie en vrienden.
Ik vind zelf dat je dit goed kunt merken met het kadootjes geven met feestdagen.
Voor mij is dat een heel belangrijk aspect. Niet uit een “hebben”, al vind ik ontvangen ook heerlijk, maar voor mij voelt het geven zo fijn! Dat is voor mij ook ontvangen. Als je echt recht vanuit je hart geeft, ontvang je tegelijk en zo voelt het voor mij met kadootjes.
In mijn directe familie geven wij al jaren met Kerst kadootjes aan elkaar. Voor mij is dat genieten tot en met! Ik ben op zich altijd heel goed in het vinden van passende kadootjes waar iedereen echt blij mee is. Al moet ik zeggen dat mijn zoon het makkelijkst is omdat we behoorlijk op één lijn liggen.
Dan komt er –voor mij- een kink in de kabel als blijkt dat het geven van kado’s door anderen niet hetzelfde ervaren wordt.

De beste wensen sprak de jonge tienerblom
Ik hoop in ’t nieuwe jaar een toffe knul te scoren
Een vriendje voor het leven, nou ja, ik ben niet dom
Als is ‘t maar voor ‘n maand, dat zou mij al bekoren

Een jaar geleden stond ik hier ook al, nu een stuk of twintig verhaaltjes verder weer wat ouder en wijzer geworden, in elk geval op het vlak van dating. Om nou opnieuw met gevatte sinterklaasrijmen te komen, ik laat het deze keer graag over aan anderen om daar hun creativiteit op uit te leven.

Onze laatste nacht in Tsjechie was weer exemplarisch voor de marsbewoners die wij zijn. In het stikkedonker fietsten we van de kloof naar de rivier. De telefoontomtom had nog nauwelijks batterij en wees ons een pad door allerlei achtertuinen.

Het boek Fabeldieren van Floortje Zwigtman, met illustraties van Ludwig Volbeda heb ik gekocht in museum Kranenburg in Bergen. Inleidende tekst : door deze oude verhalen leren we iets over de menselijke geest en over onszelf. Ook een waarschuwing : sommige fabeldieren zijn zo gevaarlijk, dat je ze het best van veilige afstand kunt bekijken. Een voorbeeld is Cerberus, de waakhond van Hades, de God van het dodenrijk.

Patronen, we hebben ze allemaal en van veel zijn we ons niet eens bewust. We hebben ze in ons dagelijks leven met hoe we dingen doen, maar ook in de liefde.
Ik vond het best confronterend te leren dat je rond je 35e ‘gerund’ wordt door een hoop programma’s die in de tijd daarvoor zijn gevormd. Die gaan over acties-reacties, overtuigingen, gedrag enz.
Er hoeft op zich niets mis mee te zijn. Het maakt het leven ook wel makkelijk en veel ervan dienen je. Maar er zijn er ook die dat niet (meer) doen en je saboteren, vaak zonder dat je je hiervan bewust bent.
Best goed om eens te kijken naar je vaste patronen en programma’s! Zeker toch als het op dating aankomt, want als je daarin jezelf onbewust saboteert terwijl je zo graag liefde wilt vinden, is het gewoon jammer.
Ik ben eerlijk, ik vind het best lastig om mijn patronen in dating & relatie helder te krijgen. Da’s het vervelende met die dingen, je bent er zo aan gewend dat het je normaal is geworden. Hoe krijg je dan duidelijk wat niet handig is?
Juist liefde is een mooie om hiervoor onder de loep te nemen, omdat het zo enorm belangrijk voor ons is en we op dat gebied ons stinkende best doen. We zijn in de liefde vaak ook meer bereid te veranderen of verder te gaan dan op welk gebied dan ook. Als je dan toch de mist in gaat, kan dat erg pijnlijk zijn.

Voorzichtigheid is de moeder (of vader?) van de porseleinkast. Dat geldt natuurlijk voor veel situaties in het leven. Het is een goed advies, niet onbesuisd dingen te doen waarvan je later of al heel snel ontiegelijk veel spijt kunt krijgen. Niet iedereen heeft dat advies in zijn zak gestoken. Als er ergens iets opdoemt, wat er op het eerste gezicht heel leuk uit ziet, dan is de verleiding groot om er ook maar meteen gebruik van te maken. De reclameboys en girls hebben dan weer een succesje geboekt. Of komt het door onze eigen naïviteit dat we overal snel intrappen?

Waar het hart vol van is, loopt de mond van over, zegt men weleens, op zich niet erg natuurlijk, of in elk geval beter dan wanneer de mond overloopt waar het verstand vol van is? Maar toch probeer ik de topics zo te kiezen dat ik hoop dat de anderen hier op de site daar ook IETS mee kunnen, dat ze er blij van worden, of wrevelig, dat het ze inspireert of desgewenst doet koken van woede. En op hun beurt inspireren de anderen mij ook weer natuurlijk, waarom zou ik Plato lezen als Dottie het veel beter kan verwoorden?  

Ik ben al jaren enorm geïnteresseerd in de prachtige eigenschappen en werking van het mannelijke en vrouwelijke. Weten hoe beiden ‘bedraad’ zijn, kan enorm helpen in liefde en relatie.
In het oude relatiemodel, werkte dat stuk als vanzelf: de man was kostwinner en dat vervulde zijn natuurlijke behoefte van provide & protect.
De vrouw was huisvrouw en moeder en nam haar natuurlijke rol op zich: zorgen en verzorgen.
Met dit ‘relatiemodel’ zat hij goed in zijn testosteron en zij in haar oxytocine. Precies wat beiden nodig hebben voor gezonde eigenwaarde en goed gevoel.
Anno nu is dit plaatje heel anders. De man nog maar zelden de enige verdiener, omdat het vaak niet haalbaar is rond te komen met één salaris. En veel vrouwen willen ook werken, waarmee ze wel in een vnl. mannelijke energie omgeving stappen die haar uit haar natuurlijke hormonale flow haalt. We moeten uiteraard niet terug naar de oude manier, maar de nieuwe is ook (nog) niet voedend.
De genoemde hormonen en bijbehorende ‘bedrading’ zijn ontzettend belangrijk en gaan duizenden jaren terug. We zijn zo geschapen.
Als man en vrouw beiden in hun optimale energie zitten, resp. goede testosteron en oxytocine/oestrogenen levels, vullen ze elkaar perfect aan.
Yin & Yang.