Blogs

Hebt u de kerstboom al opgetogen, vroeg een cursist me gisteren.

Ooit lag er een aantrekkelijke psychiater naast me in bed. Hij had een doelstelling die in ons beider belang was, en het begon best veelbelovend. We richtten ons volledig op elkaar, kleren werden steeds meer overbodig - totdat ik een fatale fout maakte: Ik vroeg naar de vrouwen op zijn werk. Soms maakt seksueel verlangen een samenhangend gesprek voeren onmogelijk. Soms is het beter, nog wat langer te praten voordat elkaar aanraken seks gaat heten...

Verliefdheid en liefde is niet hetzelfde, dat is algemeen bekend en best wel een dingetje. Maar waar precies de grens ligt, daarover verschillen de meningen. Er zijn mensen die beweren, verliefdheid is iets tijdelijks, dat voornamelijk door hormonen aangedreven wordt. Liefde is dan iets eeuwigs, of op zijn minst iets dat een stuk langer duurt dan verliefdheid. 

Geborgenheid

Soms gebeuren er dingen in het leven, verdrietige, maar ook zorgwekkende situaties die onverwachts je leven binnen vallen. Dikwijls in het verleden, kroop ik dan achter mijn computer en begon te schrijven. Niet altijd voor de openbaarheid geschikt, maar ik kon de woorden vinden. Afgelopen periode is mij dat niet gelukt. Mijn gedachten tolden en beelden in mijn hoofd liepen over. Wanneer je gaat schrijven, is het nodig om met woorden zinnen te vormen. Zinnen die pas ontstaan nadat je de gedachten over een onderwerp, of een gebeurtenis ordent en vastlegt. Hetzij op papier, of d.m.v. de letters op een toetsenbord. Echter gebeurtenissen worden door de zichtbaarheid van het geschrevene extra bevestigd, worden meer werkelijkheid. Het maakte mij alleen maar angstiger en verdrietiger. Ik kon de woorden niet vinden.

Anders is het bij de taalcursisten die proberen nieuwe woorden en de betekenis daarvan in een voor hen andere taal te leren. Het enthousiasme waarbij ze dit doen, ondanks de moeilijke situatie waarin ze soms verkeren, geeft mij de energie om ze daarin te ondersteunen. Onlangs vertelde een Syrische vader mij, dat de vrouw van zijn zoon, die bij hem verblijft, door een ongeluk in Syrië was overleden. 23 Jaar oud. Over twee maanden zou ze naar Nederland zijn gekomen. “Mijn zoon doet niets anders dan huilen” vertelde hij. Vaak zijn gezinnen nog niet compleet en verblijven de partner en eventuele kinderen nog in het onveilige land. Ieder geval is apart, hoe de discussie over immigratie op dit moment ook wordt gevoerd. Ieder mens wil zich geborgen en veilig voelen.

Tijdens een taalcursus vroeg ik aan de cursisten om  een verhaaltje te schrijven. Eén van de cursisten schreef: ‘Ik kwam aan op een station in Nederland. Het was een raar gevoel. Ik wist niet waarheen en kon niemand verstaan. Ik hoorde mensen praten en lachen en wist niet waar ze het over hadden. Maar nu ben ik gelukkig. Mijn gezin is bij mij. We wonen in een klein huis. Het huis heeft een prachtig dak.” Deze zin intrigeerde mij en heb hem er naar gevraagd. Hij wilde ermee zeggen, dat hij zich veilig voelde.
“Thuis is denk ik, slechts het idee van een kind. Een huis in de nacht, en een lamp in huis. Een plek om je veilig te voelen.” Quote van V.S. Naipaul

Wanneer de wind rondom het huis waait en de regen tegen de ruiten klettert voel ik mij binnen veilig, ook al leven we in de tegenwoordige tijd in een onzekere wereld. Ik voel mij geborgen achter de gesloten gordijnen. Veilig onder de deken in mijn warme bed. Dikwijls denk ik nog aan de tijd dat mijn man en ik nog samen waren. Aan het veilig en geborgen voelen naast hem. Het gaat niet alleen om die arm om mij heen, maar weten dat er iemand is die vertrouwd is, waar je je zorgen, angsten en verdriet bij kwijt kunt. Dat is wat ik nu wel mis nu ik alleen ben.

Geborgen voelen, net zoals ik als kind mijn handje in mijn vaders hand legde.

Mijn vader
Mijn grote sterke beer, dat kind in mij hoe ik je zag.
Jij liet de wereld aan mij zien,
een buiten dat nog geheel voor mij open lag.
Jij kon dan weliswaar niet alles voorzien,
je begon mij te leiden over mijn levenspad.
Nam mijn handje in jouw grote hand,
leerde mij hoe bloesems appels worden,
de blaadjes tellen van het klaverblad.
Ik schaterde toen je nadeed hoe varkens knorden.
Samen op de schommel aan de appelboom.
Hoger papa, hoger in de lucht, ik kan er bijna bij!

uit ‘Wolken die gedachten toveren’

Ik zat in de auto en hoorde op de radio mijn favoriete song van Fleetwood Mac van de beroemde Langspeelplaat Rumours. De titel van dit lied : Dreams, gezongen door Stevie Nicks in 1977, zong ik uit volle borst mee. Ik kende de tekst nog.

Hoorde vandaag dat er nog belangstelling is voor verhalen over de liefde, nou ben ik toevallig heel verliefd en nooit te beroerd om een verhaal op bestelling te schrijven. Af en toe raken mensen helemaal ontmoedigd, zelf heb ik ook wel van die dagen, maar verliefd worden is een van die dingen die je nog op hoge leeftijd kan doen, het is heerlijk en het milieu wordt er niet door verpest.

Net lees ik op internet, dat een koffiezaak gebruik maakt van een pinapparaat, waarmee klanten hun rekening betalen maar zij voor het betalen dienen te vermelden hoeveel fooi ze willen geven, er is ook nog een knopje waarmee ze kunnen aanklikken, dat ze helemaal geen fooi willen geven. Ik beschouw mijzelf dan als een zittende pinautomaat. Natuurlijk moet ik vaker met pin betalen, maar dit is apart, het moet niet veel gekker worden. De café-eigenaar vertelde vol trots in het artikel, dat hij nu veel meer fooi ontving. Maar volgens mij komt dat, omdat mensen zich er nu voor schamen de “geen fooi knop” aan te klikken.. Hij krijgt niet meer fooi omdat de waardering over de bediening in korte tijd is gegroeid.

Het is altijd een dubbel moment, jarig zijn: enerszijds natuurlijk een ode aan het leven, om je heen vallen mensen ten prooi aan de de dood of de gladiolen terwijl wij, de mazzelaars, gewoon nog volop van het leven genieten, op zonnige terrasjes in kabbele haventjes aan de Maas, de IJssel of de Noordzee. Anderszijds die confrontatie, wát, alweer een jaar voorbij!! Oh oh wat worden we oud, de kwalen zijn nu nog te negeren, maar hoe lang nog??

Volgende maand mag ik voor het eerst mijn aow pensioen in ontvangst nemen. Daarmee heb ik dus formeel de fase van Ouderdom bereikt. Wat? Ouderen, dat waren toch altijd anderen?