Blogs

Aan huis gekluisterd

Vele jaren geleden, toen de reclame via radio en televisie nog in haar kinderschoenen stak, hoorde ik een liedje dat ik nooit zal vergeten:
Uit, even uit, uit nu en dan,
Maakt dat u er weer tegen kan, dus
Als u even genoeg van het huishouden hebt
Is er voor u een eenvoudig recept
Uit, even uit, goed voor u!

‘Je wordt ouder papa geef het maar toe’ zong Peter Koelewijn in 1977. En die moest toen nog veertig worden! Alles is relatief, blogger Rodejas schreef ergens dat ze wel weer 60 jaar zou willen zijn ‘de rotonde met de juiste afslag’.

Drie dagen en een nacht heb ik hierover nagedacht - en in die nacht heb ik nog gedroomd ook. Over een zwemles, een synchoonzwem-les. Ik blijk er de enige nog wat jongere vrouw te zijn. Er is een nieuwe trainster, een al wat oudere vrouw, en naast haar staat een nieuw clublid: een blonde vrouw gehuld in glitter zilver met blauwe kraaltjes. Stevige bovenbenen. Ik raap al mijn moed bij elkaar en vraag de trainster of de zilveren vrouw en ik een duet mogen zwemmen. Of bracht ik het als voorstel? Haar misprijzende blik: ‘Nee, want jij vindt niks leuk.’ Terug in het water blijk ik een badmuts op te moeten. De zilveren vrouw draagt de mijne, een witte badmuts vol met schuifspeldjes. Ik herken in het klotsende water ons trainingscircuit niet meer, besluit zomaar een rondje zwemmen. Het geeft niet: de jongetjes in het zwembad spartelen ook maar wat.

Bij het Kruidvat stond ik een wenskaart uit te zoeken in de standaard vlakbij de kassa. Het was druk in de winkel, er stond een lange rij bij de kassa. Toen de rij weg was, liep er een man naar de kassa die aan de verkoopster vroeg "verkoopt U ook Viagra? Zij antwoordde : nee meneer, dat mogen wij niet, U zal een bezoek aan uw huisarts moeten brengen. Na onderzoek geeft hij U een recept en dan kunt U het artikel kopen bij uw apotheek". De man ging gelijk de winkel weer uit.

Wat genoot ik, toen ik vorige week een jong stel in de trein tegenover mij zag zitten, allebei met een boek op schoot, helemaal top was het dat ik ze en af en toe met elkaar van gedachten hoorde wisselen over wat ze lazen. Ondanks mijn bedekte pogingen om de titels van hun leesvoer te zien kon ik enkel vaststellen, dat het Engelstalige romans waren. Een paar stations verder sloegen zij hun leesvoer dicht, en propten de dikke paperbacks in een grote tas, waarna zij de trein verlieten.

Match