Blogs

Op weg naar mijn date nam ik de snelweg,

Iemand deleten corrigeren of in gesprek blijven
Wie vroeger op kantoor heeft gewerkt en nu al een tijdje AOW-er is weet nog hoe er vroeger gehandeld werd, toen hij of zij fouten ontdekte in een getypte tekst. Eerst was er een vlakgummetje, maar dat liet vaak lelijke strepen achter. Ooit werd Typex uitgevonden, het bekende flesje met correctielak, de typiste moest even wachten tot de lak droog was, en dan kon er weer getypt worden. Of er was een stift met wit spul, dat een typiste over de fout smeerde.

Wat van ver komt is lekker, volgens het spreekwoord. En je komt nog eens ergens. Het staat wel vast dat ik door de afspraakjes her en der in het land op allerlei plaatsen ben gekomen die ik anders nooit had ontdekt! En dat heeft invloed gehad op de manier waarop ik naar de omgeving kijk.

Vaak lees ik in een profiel, of in een reactie op een blog: de juiste persoon maakt voor mij een wereld van verschil. Hem/haar ga ik voorstellen aan mijn kinderen, wil ik mee knuffelen, samen overwinteren in Zuid-Europa, met zijn/haar hond gaan wandelen etc.

Ik ben een wandelaar. Hoewel: De podoloog die mijn steunzolen maakt, heeft me zojuist aangeraden om te gaan zwemmen vanwege de symmetrie in die beweging. Linkshandigheid eist zijn tol. Vroeger, ja, vroeger was ik een zwemmer. Ik stond om zes uur op om eerst nog even te gaan zwemmen. Als linkshandige was ik ook de rechterhand van mijn linkshandige vader bij het solderen van stekkertjes en ander nuttig elektrisch spul. Mijn moeder daarentegen mopperde dat ik haar theedoeken streek met de bout in de verkeerde hand; zo zou ik het snoer nog eens verbranden. Zo af en toe raap ik de stukjes van wie ik was (en vooral, van wie ik meende te moeten zijn) bij elkaar om tot een passend 'ik ben' te komen. Het is verloren tijd. Ik wórd nog steeds. Ik mag dan al wat ouder zijn, ik ben verre van af. Voor zover dit een probleem is waarvoor een oplossing nodig is, is de oplossing simpel. Niks emotioneel lichaamswerk, stilteretraites of tantristische denkoefeningen voor de linker- en rechter hersenhelft. De oplossing is, jawel, veel wandelen - en verder weet ik het ook niet. Ik weet immers alleen wie ik was in de situaties die op mijn pad kwamen - en de wegmarkeringen zijn aan de achterkant nu eenmaal duidelijker te lezen dan aan de voorkant.

Ik heb een hele lieve buurman, toen mijn vrouw overleed nodigde hij mij uit om iedere maandag te komen eten. Het werd om en om bij hem, bij mij. De maandag noemde hij zijn LAT-dag.

Op elk profiel van een datingsite doen de dames en heren hun uiterste best om zichzelf zo goed mogelijk en dan liefst in positieve zin te profileren. Logisch, nietwaar? Er staan aspecten waar niemand iets kan veranderen op (leeftijd, burgerlijke staat, kinderen) en dingen waar iemand wel mee kan bewegen.

Spinnen en minnen

Jaren geleden organiseerde het Noord Hollands dagblad in de vakantiemaand augustus wandelingen voor hun lezers van 15 km tot 20 km per dag. Tijdens zo'n wandeling werd er halverwege de dag ook een interessante locatie bezocht. Op een van die wandelingen bezochten we het museum in Volendam. Uiteraard liepen we er alleen maar doorheen, want we waren met 300 wandelaars.