Blogs

Met een gevoel rondlopen

In elke organisatie, in elk bedrijf, in elk gezin en in elke relatie is iemand die de toon aangeeft, die het initiatief neemt, die aan de touwtjes trekt. Het zijn mensen, waar niemand omheen kan. Ze zijn heel waardevol, als ze verstek laten gaan door ziekte of vakantie moeten anderen hun werk vaak bij hun eigen taak uitvoeren. Maar ze kunnen ook heel irritant zijn. Hun “ondergeschikten” moeten met goede argumenten komen om de regelaar van hun gelijk te overtuigen. Een regelneef of regelnicht laat zich niet gauw gezeggen.

Sinds ze teruggekomen is van een wandelvakantie in Schotland hebben we elkaar bijna elke week gezien, hoewel de afstand zo’n 230 km is.

Tegenwoordig doen veel ouderen of gepensioneerden wat aan vrijwilligerswerk. Op de infotafel van ons gemeentehuis ligt dan ook een dikke ordner waar allerlei instanties instaan die vrijwilligers zoeken.

(Zo wakker was ik nou ook weer niet.)
Soms, wanneer ’s nachts het duister in mijn slaapkamer grijs is en niet zwart, wanneer geelroze wolken licht door het grijs kolken, wanneer het licht intenser wordt zodra ik mijn ogen dicht doe, het licht links zweeft als ik rechts kijk en rechts zweeft als ik links kijk, soms dus, denk ik: Ik kan niet blindelings vertrouwen op wat mijn hersenen maken van de werkelijkheid. Het licht kruipt door een kiertje tussen de gordijnen. Het is maanlicht, ik weet het. Dochterlief heeft gelijk. Niet zoals zij het bedoelt: ’Mam, zou je niet eens gordijnen willen zonder dat strand patroontje?’ Ik ben immers gek op dat patroontje. Wel als grote stap voorwaarts: Na ruim vier jaar de tijdelijk opgehangen gordijnen vervangen door. Ja, door wat? Door eeuwige, vooruit, door de eeuwige gordijnen. Gordijnen uit één stuk.

Het meest besproken orgaan van het menselijk lichaam is het hart. Dat kan een ieder afmeten aan de gezegdes waarin het hart verwerkt is. Kortom, dit wordt een hartige blog.
Zolang ons hart klopt is er leven zegt men, hoewel het begrip hersendood steeds meer opgang vindt. Als iemand het aan zijn of haar  hart krijgt is er vaak iets goed mis. Waar nu harttransplantaties vrij frequent plaatsvinden was dat bijna 60 jaar geleden een novum. Ouderen weten nog wel hoe dr. Christiaan Barnard in 1967 in Zuid Afrika de eerste geslaagde harttransplantatie verrichtte. De eerste mensen, die zo’n hart kregen overleden weliswaar doordat het lichaam het hart afstootte, later bleven geopereerde patiënten wel in leven met zo’n hart.

Iedereen heeft onzekerheden. Die onzekerheden mogen er ook zijn. Iets anders is het, om die aan een "nieuwe geliefde" te laten zien. Geestelijke zaken vallen meestal wel mee. Als het om lichamelijke onzekerheden gaat, kan het een hoge drempel zijn om daarmee voor de dag te komen.