Blogs

Na de fijne fietstocht met enkele 50plusleden in Workum gingen Gsnaar, Aktivo en ik pas om 21.30 uur huiswaarts, na hartelijk afscheid genomen te hebben van Megiel en Noanita. Het was gelukkig niet druk meer op de weg, dus Gsnaar kon lekker doorrijden. Aktivo zat op de achterbank van de auto en kon door het harde motorgeluid het gesprek tussen Gsnaar en mij niet meer volgen en dommelde een beetje in.

Het somberen is de afgelopen decennia bijna een cultus geworden. De negatieve ontwikkelingen in de samenleving krijgen de meeste belangstelling in de media. Geloof het of geloof het niet, ik kijk nog maar zelden naar het NOS journaal. Niet omdat ik als een struisvogel mijn hoofd in het zand wil steken, maar omdat ik er somber van word. Hoewel de nieuwsfeiten hetzelfde zijn kies ik voor de vormgeving steeds vaker voor het ontbijtjournaal op RTL. Jan de Hoop en zijn collega’s zorgen voor een iets andere weergave van het nieuws.

Verschillende keren heb ik deze tv-reclame gezien, waarin een echtpaar op zoek ging naar een hoekbank. De dame nam plaats op de hoek, zodat ze haar benen languit kon doen. Met een denkbeeldige afstandsbediening knipte ze zogenaamd de tv aan. De man die op de andere hoek zat, keek speurend om zich heen naar een andere bank, want hij wilde ook lekker onderuit kunnen zitten.

Dauwtrappen en “Stars in Heaven’

Op uitnodiging van Megiel was er 21 mei opnieuw een fietstocht “met” door Sùd West Fryslan. Het vereiste voor de deelnemers wel het een en ander aan voorbereiding; ik had al ontdekt dat het voor mij niet echt een optie was om met het OV naar Workum te komen.

'Voorbij, voorbij, o en voorgoed voorbij.'
Mijn oppaskat had gisteren 'zijn laatste afspraak met de dierenarts.' Zo omschreef mijn dochter het levenseinde van een zeventienjarige verleider. Ik ging hem aaien, die laatste avond, naast hem op de bank. Had yoghurt voor hem meegenomen; volle, romige yoghurt, zijn lievelings zonde. Het is zijn lot: een leven lang op dieet en nu te mager om zijn waardigheid als kat te kunnen dragen. Hij vond de yoghurt lekker. Mijn dochter voerde hem het restant zoute klei waarin ze zijn laatste pillen had verpakt. Pillen in zoute klei - die vond hij ook lekker.

Ik heb het boek zelf niet gelezen, maar de planeten hebben een relatief grote afstand van elkaar en natuurlijk een andere atmosfeer en stand t.o.v. de zon. Het gaat in dit boek natuurlijk niet over de planeten maar over de mannen en vrouwen op onze planeet aarde. Daarom kan ik juist deze titel ook gewoon omdraaien. Nee niet protesteren dat het fout is. Dit is mijn vrijheid als blogger. ;)

Een dik gedrukte krantenkop in het regioblad trok mijn aandacht : Jonge Uitgeester (7) fietst van Uitgeest naar Parijs. Het verhaal : samen met zijn vader werden de 767km in 14 dagen afgelegd in de meivakantie. Vorige week vrijdag kwamen zij onder een stralend blauwe hemel aan bij de Eiffeltoren.

Ik houd wel van een feestje! Maar wie niet? Standaard “feestjes” zijn voor mij elk jaar mijn verjaardag, de verjaardagen van mijn zoon, schoondochter en hun kinderen, en van enkele goede vrienden. Kerst en Pasen vier ik niet in de huiselijke kring, los van de diepere betekenis van deze dagen.