Blogs

Ik eet vrijwel altijd in mijn uppie. Zowel het ontbijtje, de lunch als het avondeten. Voor wie al een tijd ingeschreven staat op een datingsite is dat niets uitzonderlijks. Mijn dagelijkse routine bestaat deels uit boodschappen doen, koken, eten, een kopje koffie tot besluit en dan…
Dan word ik geconfronteerd met de gevolgen van mijn escapades in de keuken: De afwas en het afdrogen. Nu kost dat eerlijk gezegd niet zoveel tijd. Toch word ik bij tijd en wijle herinnerd aan een periode pakweg 15 jaar geleden.

´Daarom schrijf ik, en daarom zal ik blijven schrijven,´ waren de laatste woorden van mijn vorige blog - waarna het winter werd en er plotseling niets meer was om over te schrijven. Het leven viel stil. Alleen de sneeuw, het ijs en de zon deden er toe, en schoenen met stroeve zolen natuurlijk, en een warme jas. En gek genoeg vooral hoe het vroeger zat met die sneeuw, dat ijs en die zon.

Overal, in de politiek, op het werk, in relaties, of het nu vriendschappen zijn, of relaties waarbij mensen samenwonen of “zelfs” getrouwd zijn komen er momenten, waarbij er een verschil van mening is. Dat hoeft op zich geen wereldschokkende gevolgen te hebben.

Zomaar een item wat bij me opkomt van vele jaren geleden.
Waarbij het kijken, bekijken een soort van metafoor is in vergelijk met de datingsite.
Waar het op uitkomt, nog geen idee.

Mijn eerste blog is gepubliceerd. Uit de cijfers blijkt dat een flink aantal personen de moeite hebben genomen om mijn schrijfsel te lezen. Heel leuk om te zien. Er zijn ook mensen die reageren. Oef, daar had ik niet op gerekend. Overwegend zijn de reacties trouwens positief, gelukkig maar.

Vanmorgen scheurde ik een blaadje van mijn dagkalender. Voor vandaag stond er, blijf niet staren naar de gehele trap. Zet gewoon de eerste stap.

Iedereen heeft weleens een geheim. Dat kan iets onschuldigs zijn, zoals een leuke verrassing in petto hebben voor een dierbare. Een geheim kan je hebben over een lichaamsdeel van jezelf, waar je niet zo trots op bent en niet zomaar aan iemand wil laten zien. Misschien ben je stiekem verliefd op de buurman. Dit zijn kleine geheimpjes.

Heden ten dage proberen we dus koud en digitaal te verleiden; andermans of vrouws liefdesantennes op afstand te doen luceren. We flaneren in de kijkglazen van onze beeldschermen met al haar beperkingen. Hoe ver zijn we niet afgedreven van het zo zalige baltsen en tochten. Maar dat is daten zonder kleren aan, wat dus niet kan en mag in onze moderne beschaafde tijd. Vele vrouwen huiveren, alleen al bij het idee: Daar zijn ze weer die mannen die dit en dat etc etc. Vele mannen piekeren zich suf hoe vrouwen te doen overtuigen van hun integriteit.

We worden elke dag geconfronteerd met de realiteit, maar nieys is zo fijn als even met je hoofd in de wolken.

Er zijn mensen waar je liever een straatje voor om gaat, als je ze in de verte ziet komen. Er is niets verkeerds aan lijfsbehoud, en sommige personen boezemen je zo’n angst aan, dat je ze maar liever uit de weg gaat. Dat is zo ook bij dieren. Een stier noemen we ook wel een bul. Als je die voor je ziet is het meestal te laat om weg te vluchten, tenzij je een geoefende Spaanse stierenvechter bent.