Blogs

Er zijn mensen waar je liever een straatje voor om gaat, als je ze in de verte ziet komen. Er is niets verkeerds aan lijfsbehoud, en sommige personen boezemen je zo’n angst aan, dat je ze maar liever uit de weg gaat. Dat is zo ook bij dieren. Een stier noemen we ook wel een bul. Als je die voor je ziet is het meestal te laat om weg te vluchten, tenzij je een geoefende Spaanse stierenvechter bent.

Het is een beetje traditie, dat ik twee maal per jaar met mijn kleindochters ga shoppen. Ze zijn nu 6 en 9. Maar ook dat is er niet van gekomen. Een paar dagen geleden zei ik tegen mijn schoondochter, bestel maar iets voor ze.

Sinds een korte periode ben ik beland in de wereld van dating en partnerzoeken. Een totaal vreemde wereld voor me, met ongeschreven regels die ik nog moet uitvinden, met een etiquette die nog onduidelijk is en een vorm van kennismaken waar ik nog nooit mee te maken heb gehad. Wel heb ik inmiddels een aparte ervaring opgedaan. Een zeer goede leerschool, alleen wel op een negatieve manier.

Wat me opvalt is dat er bij de zoektocht naar een partner (als vriend of in de liefde, dat is in dit verband niet van belang) er een duidelijke begrenzing is in regio. Daar wordt ook niet van afgeweken. Persoonlijk ben ik opgegroeid in het buitenland en zijn afstanden vele malen groter dan in Nederland. Om iemand op te zoeken is 200 kilometer een peulenschil. Bij het vinden van een partner is dat ongehoord.

In de middeleeuwen kon een man op verschillende manieren proberen een vrouw voor hem in te palmen. Als hij een strijdlustige ridder was, ging hij een duel aan met een rivaal, ze vochten dan om de gunsten van de door hen aanbeden jonkvrouw. De winnaar van het duel had dan ook de bewuste vrouw tot de zijne gemaakt. In de dierenwereld zie je dat nog steeds, de emancipatie heeft geen vat op (bijvoorbeeld) herten, dan gaat het vaak niet om het verschalken van een wijfje, maar om een hele roedel.

Wakker wordend in een witte wereld gingen mijn gedachten terug in de tijd. Ongeveer 50 jaar geleden.

Februari wordt de sprokkelmaand genoemd. Deze benaming stamt uit de tijd dat in het OUD-Nederlands gesproken werd over sporkelen (springen). Dit vanwege het eens in de 4 jaar verspringen van de kalenderdagen ivm het schrikkeljaar. Naderhand werd de betekenis verlegd naar het woord sprokkelen, wat niets te maken heeft met hout sprokkelen, maar met Romeinse reinigingsceremonies en ook met Germaanse vruchtbaarheidsfeesten. De God Februus is de Romeinse God van de reiniging (boetedoening) en is tevens de naamgever voor de maand februari.

Waardoor? Waarom? Soms!

Twijfel, vragen, teleurstelling

 

Vorig weekend zou één van mijn kinderen komen met zijn gezin, voor een HighTea. Ik keek daar erg naar uit, omdat we de wederzijdse bezoeken toch enigszins beperken. Helaas belde mijn kind vrijdags dat het niet door kon gaan. was verkouden en ging zich laten testen. Dus maar uitstellen.