Blogs

Ik kreeg een leestip: Single on purpose, find yourself first. En ik was net op zoek naar jou.

Ik was een maand lang op vakantie dit jaar. Het was een heerlijke tijd, genoten van een fijne reisgezel en veel indrukken opgedaan. Maar aan alles komt een end en zo ben ik weer terug beland in mijn vertrouwde huis.

Vraag van een man onder een blog van een collega-blogger ; wat verwacht iemand van een relatie als men de 70 is gepasseerd, welk geluk zoek je dan? Enige uren later onder dezelfde blog een (bijna) identieke vraag van een vrouw : Wat willen we op deze leeftijd nog van een relatie?

De meesten van de lezers hier zullen het aardige gedicht van dominee – dichter Piet Paaltjens (1835-1894) over het snoepwinkeltje wel kennen.
“In de donkere straat, waar het belletje gaat”. Het is leuk om dat weer eens in zijn geheel te lezen. Even googelen dus… Het gaat over kinderen, voor wie een cent een geweldige rijkdom betekende. Nu worden in Nederland zelfs de muntjes van één en twee Eurocent niet meer in het betalingsverkeer gebruikt, in winkels worden bij met cash betalen de bedragen afgerond.

Enkele dagen nadat ik weer voorzichtig toenadering had gezocht en zij die even voorzichtig had beantwoord, ontving ik kort na elkaar twee lange berichten. Lange berichten brengen meestal geen goed nieuws.

Er was eens een stoere man in een berenvel die in het bos een vrouw in een hertenleren jurk tegenkwam. Zijn hart sloeg op hol en hij sleurde haar aan de haren zijn man-cave in.
Zo ongeveer ging daten lang geleden, toch? Ik betwijfel dat het eindigde met “ze leefden nog lang en gelukkig”!
Ooit was er ook uithuwelijken. Vaak nog jonge meisjes die een veel oudere man moesten trouwen. Ook niet wat ik als romantisch of ideaal zou bestempelen.
Mannen hadden hierin ook niet altijd keuze. Liefde speelde meestal geen rol, het draaide om macht, aanzien, status en geld.
Voor sommigen vrouwen ging het helaas zo ver dat jze haar hals op het hakblok mocht leggen omdat haar man geen Y-chromosomen produceerde en de vereiste zoon niet kwam.

De titel van deze blog staat centraal in “De prinses en de Paradijstuin” een boek van Dolf Verroen met tegendraadse sprookjes. Zonder “heel” is het ook de titel van een boek van Skottie Young. Hoewel ik deze boeken niet gelezen heb speelde deze zin door mijn hoofd; ik word getriggerd door wat ik om mij heen hoor van langdurige relaties. En dan heb ik het niet over drie of vijf jaar; onlangs hoorde ik van een stel dat 63 jaar bij elkaar is. In een weekbulletin, dat ik mag samenstellen vermeld ik zowel verjaardagen als langdurige echtverbintenissen. Ik ga absoluut daar en natuurlijk ook hier niet generaliseren over de kwaliteit van zo’n relatie, maar het zet mij wel aan het denken.