Blogs

Mijn huis is mijn veilige plek waar ik mezelf kan zijn. Ik kan daar doen en laten wat ik wil, zolang ik niemand overlast bezorg, Ik ben met pensioen en kan zelf bepalen hoe laat ik opsta, wanneer ik ga eten, of dat ik nu maar eens naar bed moet gaan. Als ik tv wil kijken pak ik de afstandsbediening en kan ik naar hartenlust zappen. Ik kan ook even op de bank gaan liggen als ik daar zin in heb. Ik hoef met niemand rekening te houden.

Een man. Zijn arm lag warm en veilig om mijn schouders, het zoenen ten afscheid was zowel vriendschappelijk als opwindend - en ik had beter moeten opletten toen we het perron met zijn trein voorbij liepen. Stond die trein er toch nog? Het was een genot om een paar uren samen te zijn met deze sprankelende man; alleen al de wetenschap dat er zo iemand als hij bestaat, maakt me blij. En toen? Oh ja, hij is nog wat jonger, en ik ben al wat ouder…

Jaren geleden werd ik na zo’n 10 jaar vaste relatie vrijgezel. Ik wilde wel weer een nieuwe fijne relatie en sja, dan moet je gaan daten. En flirten. Ik realiseerde me dat ik er geen flauw benul meer van had hoe dat ook alweer ging. Na tien jaar huwelijk was ik de handigheid erin aardig kwijtgeraakt. Het is toch heel anders om die dingen met je eigen vertrouwde vaste partner te doen. Je kent elkaar dan goed en voelt elkaar aan. Dan is het gewoon leuk! Maar met een vreemde…

Twee jaar geleden heb ik hier ook iets over geschreven. Een gebeurtenis een paar weken eerder inspireerde mij de draad weer op te pakken. Vrijdag 14 juli had ik de keus met het OV of met de fiets naar Amsterdam Noord te gaan voor een middag dansen in een zaal van de openbare bibliotheek. Ik koos voor het pedalenwerk. Toch vijf kwartier rijden, maar het weer zat mee, dus waarom niet?

Lady Bird,
zo wordt de zwaluw ook wel genoemd. Wanneer ze in Maart arriveren kondigen ze het voorjaar aan. Ik word daar altijd heel blij van. In grote aantallen vullen ze op dit moment boven mijn omgeving het luchtruim op zoek naar insecten. Het wordt de laatste jaren steeds vroeger in het jaar, dat ze weer naar warmere oorden vertrekken, vorig jaar waren ze rond deze tijd al verdwenen, maar nu zijn ze er gelukkig nog. Misschien om de reden, dat er te weinig insecten aanwezig waren. Ik merkte het overigens zelf aan de voorkant van mijn auto en op de voorruit . Er waren maar heel weinig insecten die ik met de auto heb geraakt, trouwens dit jaar hetzelfde beeld. Op de één of andere manier stemt mij dat dan weer enigszins droevig, om dat er in op gesloten zit, dat er weer een periode is afgesloten en we, zij het langzaam aan, weer op weg zijn naar een ander seizoen, de Herfst.

Voor mij staat de zwaluw symbool voor vrijheid, loyaliteit, vriendschap, liefde voor het leven, monogaam. Ieder jaar keert het vrouwtje met haar mannetje van een verre reis terug, meestal naar hetzelfde nestje. Ikzelf draag al jaren een hanger met daaraan een zwaluw om mijn hals. Gewoon omdat de symbolen van de zwaluw bij mij passen.

In mijn vorige blog vertelde ik over de taallessen die ik geef aan vluchtelingen. Een man (voorheen advocaat in zijn thuisland) die met zijn gezin hier woont en een moeder uit Oekraïne die met haar zoon is gevlucht met achterlating van de rest van haar gezin. Van het taalhuis krijg ik divers lesmateriaal. O.a. een aantal eenvoudige verhaaltjes met verschillende onderwerpen. Op een ochtend ging een verhaaltje over Internet en daten. Interessant vond ik het gesprek over deze materie die daarop volgde. De discussie die daarop ontspon was opmerkelijk i.v.m. vooral het cultuurverschil dat daarbij aan de oppervlakte kwam. Hoe er over monogamie en polygamie verschillend werd gedacht door de afkomst, uit de landen van hen, door hen geloof, maar ook door mijn idee over dit onderwerp. Zo is mensen ontmoeten met andere achtergrond van culturen interessant, leerzaam, maar kan ook lastig zijn om begrip te hebben voor een andere levensopvatting.

De zwaluw is overigens monogaam, evenals andere dieren, zoals de Zwaan. Levenslang zoals de relatie wordt beschreven. In een serie op Netflix zag ik een leuke opmerking voorbij komen betreffende de invalshoek dat een relatie niet altijd van een leien dakje gaat. Er problemen kunnen ontstaan, er tegen de stroom in moet worden geroeid. Otters doen het zo: Ze houden elkaars hand (poot) vast, zodat tijdens hun slaap de stroming ze niet uit elkaar haalt. Ottens zijn trouwens ook monogaam.

In de Westerse landen is polygamie volgens de wet verboden anders dan in niet Westerse landen. De discussie die ik als taalgever had over dit onderwerp heeft mij nog eens extra aan het denken gezet. Er zijn diverse relatievormen mogelijk, maar Juridisch is het allemaal niet zo eenvoudig. Wanneer je intens van iemand houdt is er dan ruimte in je hart voor nog één persoon, of meerdere? Ik weet wel, alles is mogelijk. Net zoals bij veronderstelde monogame dieren die ook wel eens een uitstapje maken naar een andere partner, maar die volgen hun instinct. Ik zou in elk geval op mijn gevoel afgaan.