Blogs

Wat is het soms moeilijk om bij elke vorm van communicatie of die nu via een gesprek, in een mailtje of op papier gaat tot the point te komen. Ik denk dat het afhangt van degene, waarmee ik contact heb; soms voel ik aan, dat datgene, waar het om gaat een beetje verpakt moet worden, dat ik mijn gespreks – of mailpartner er niet rauw mee op zijn of haar dak moet vallen.

Laatst liep ik langs de zee, naast een man die het in gloedvolle bewoordingen geweldig vond dat hij de zee zo geweldig vond. Wat gek genoeg aanvoelde alsof hij haar voor mijn neus wegkaapte. ‘‘Die zee zien we de hele wandeling niet meer terug,’’ zei ik van de weeromstuit. Wat niet waar was, maar hij vergaf het me. Of vergat hij het?
Ik hou van de zee. Ze is net als de liefde: altijd weer anders en altijd weer nieuw. De liefde? Ik ben blij dat deze groepswandelingen niet eindigen met de afwas van gisteren op het aanrecht. Of, om met Lennaert Nijgh te spreken, ‘met de peuken op de borden en de kruimels in het bed.’ Wat niet wegneemt dat ik ook blij was om weer naast deze man te lopen. Om mij te laven aan zijn energie, om met hem van gedachten te wisselen. Eh nee, om mij te verwonderen over zijn gedachten. Hé, zullen we samen de zee geweldig vinden?

Ik denk nog weleens terug aan de tijd dat ik nog geen computer had en op zaterdag de huwelijks en contactadvertenties in de grote kranten las. Om kosten te besparen stonden die advertenties vol met afkortingen. Toch maakte dat niet zoveel uit. Er waren weinig andere mogelijkheden om buiten je eigen vrienden- en kennissenkring een serieuze kandidaat te vinden om je partner te worden. Ja, via een huwelijksbureau, maar dat kostte veel geld en leverde maar mondjesmaat succes op. Geruime tijd heb ik een abonnement op het Noord Hollands Dagblad gehad.

“Kom je naar mijn postzegelverzameling kijken?” in onze jeugd was dat een gevleugelde uitdrukking, code voor een spannend ohlala in de tienerkamer.

Het kan zomaar gebeuren, ook en zelfs op een datingsite, dat ik iemand ontmoet waar ik een geweldig fijn gevoel mee heb en dat zij dat ook met mij heeft. Liefde op het eerste gezicht dus. Dat is eigenlijk de allerbeste aanleiding, het beste motief om verder te gaan na een eerste ontmoeting. Tegelijk is er ook niets mis met een hunkering naar geborgenheid.

Sommige schrijvers denken de wijsheid in pacht te hebben, andere schrijvers kunnen zich daar niet in vinden. Weer andere schrijvers proberen naar eer en geweten jou deelgenoot te maken van hun persoonlijke ervaringen. Deze inkijk in hun leven geeft herkenning bij sommige lezers, terwijl andere lezers in het geschrevene totaal geen aanknopingspunten zien.