Blogs

Dategedrag – hoe hoor je eigenlijk te daten
Elke gemeenschap, elke samenleving is sinds mensenheugenis gebouwd op afspraken, sommige daarvan zijn uit den treure vastgelegd als wet of als verordening, anderen noemen wij stilzwijgend. Gelovigen, zowel Joden als Christenen, lezen in de Thora en de Bijbel al helemaal in het begin de eerste wet: Gij zult niet eten van de boom van Kennis van goed en kwaad. Het aardige van dit verhaal is, dat er een les in zit verstopt: Afspraken / wetten – voorschriften zijn onlosmakelijk verbonden met de naleving. Op het niet naleven staat een sanctie, volgens het verhaal werden Adam en Eva uit het paradijs verwijderd, een sanctie wordt tegenwoordig door een boa, een politieagent of een rechter bepaald en verleend.

Zeker weten! Liefde laat zich altijd en op de meest onverwachte manieren vinden.
Al zie ik het zelf vooral als een prachtig geschenk. Een cadeau van God, of van het universum zoals mijn vriendin het noemt. Je kunt het namelijk nooit forceren, of afdwingen.

Hoewel het deze winter nauwelijks gevroren heeft waren er een paar dagen waarop op de plassen en vaarten een dun ijslaagje te zien was. Wanneer het langer vriest worden door vissers gaten in de ijslaag gehakt om ook in de winter wat te kunnen vangen. Zo’n gat heet een bijt, als die bijt wat groter is zwemmen er vaak watervogels in. Af en toe zie je dan een bijzonder eendje dat als wintergast normaliter niet in Nederland vertoeft.

Ik kijk de laatste tijd weleens naar het programma First Dates op NPO3. Op een gegeven moment hoorde ik een stel zeggen dat ze dachten dat ze door de experts waren gematchst, omdat ze beiden van pretparken hielden. Nou, als dat een criterium is om twee mensen aan elkaar te koppelen, hoef ik bij 50plus alleen maar op de rubriek vrije tijd naar de ingevulde hobby's van de ander te kijken, dacht ik. Om daarvoor naar Amsterdam te reizen om via een blind date met elkaar te gaan eten (?), dat hoeft voor mij niet. Ik kan hier ook een eigen first-date restaurant vinden en het zelf gaan organiseren.

Toegegeven; meestal ben ik degene die als eerste afhaakt tijdens het daten en om zeer uiteenlopende redenen. Maar ik herinner me nog heel goed hoe ik behoorlijk idolaat was van een man.

Geen enkele visite is hetzelfde. Ik wip eens per week of veertien dagen even langs bij zoon en schoondochter om - niet lachen – de Donald Duck(s) voor de kleinkinderen te brengen en een bakkie te doen. Nooit op een vaste dag in de week. Vijf keer per jaar spreek ik af om daar op verjaarsvisite te gaan. Met vrienden en kennissen maak ik doorgaans ook een gerichte afspraak, om niet voor een dichte deur te komen.