Blogs

soms zit het in een klein gebaar

Een tantaluskwelling is een kwelling waarbij het gewenste nabij is maar onbereikbaar blijft.
De naam verwijst naar het verhaal van Tantalus. Het is een Griekse mythe: Tantalus was veroordeeld tot een straf in de onderwereld. Tot zijn kin staand in water zou hij eeuwig dorst hebben, want zodra hij probeerde te drinken zakte het water weg en hoewel rijpe vruchten boven zijn hoofd hingen, blies de wind ze weg zodra hij er door honger gekweld een greep naar zou doen (ingekort, bron: Wikipedia).

Afgelopen zaterdagavond keek ik naar het tv-programma "sterren op het doek". Drie kunstenaars maken een schilderij van een bekende Nederlander. Terwijl die poseert heeft televisiepresentator Ozcan Akyol een interview met deze man of vrouw. Dit keer was het Moniek Hendrickx, de powervrouw uit de misdaad tv-serie, Penoza. Zij moest door de drie kunstenaars op het doek worden vastgelegd.

Hoewel mijn flat klein is, is de gang groots - en komend vanuit die gang zag ik in een flits de sierappel aan de overkant van het straatje in bloei staan. Het is 24 november. De bolletjes-gordijnen zijn half opengeschoven om de zon binnen te laten, en wat ik zag was zonlicht op te oude blaadjes. Denk ik. Hoop ik. Het gaat immers best goed met me. Ik heb nog drie sinterklaasgedichten te schrijven vóór zaterdag; plaag gedichten waarin ‘de sint’ opzettelijk rijmt op ‘bemint’. Ik ben geen fan meer van de immer goede oude sint op zijn schimmel. Maar mijn dochters zijn wel fan, en mijn kleindochter ook. Al heel jong ingewijd in het grote geheim, hielpen ze met kleine plak-vingertjes mee om pakjes in te pakken - en om versjes te verzinnen. Vraag een kleuter om te rijmen op ‘sint’ en het feest begint. Ik begrijp wel waarom zij van de drie eindejaarsfeesten juist dit feest graag samen met mij willen vieren. Wat ik dus eerst ga doen is mezelf koffie inschenken, gloeiend hete koffie met een beetje melk. De nieuwe french press kan er wat van! En verder heb ik een beetje mazzel nodig.

De Nederlandse taal kent veel woorden, die een tegenstelling weergeven. Het begint al met Ja en Nee, mooi en lelijk, licht en zwaar, oud en jong en zo kan ik nog wel een tijd doorgaan.
In de ruimte, waarin elkeen leeft zijn er standaard ook twee begrippen, die lijnrecht tegenover elkaar staan: Dichtbij en veraf. Het bijzondere van deze twee aspecten is, dat ze van uit ieders visie verschillend worden toegepast.

Een tijdje terug ging ik uit eten met een aardige vrouw; dat had ik via de datingsite met haar afgesproken.

Een dame uit Noord Holland begon haar betoog in het Noord Hollands dagblad, na een ernstig verkeersongeval in haar omgeving met deze zin "bezint eer ge begint. Vervolgens zei ze, commentaar geven zonder enige, of halve kennis van de situatie is ongepast en kwetsend. Wat win je ermee? Alleen als je erbij was, heb je recht van spreken". Dit ging over verkeersongelukken. Maar geldt dit niet voor veel meer dingen, dacht ik. Ik ging er eens goed voor zitten.