Blogs

Een heel sexy dame uit ’t Noorden
Wist niet meer wat haar echt bekoorde
Een Clark Gable man
Of Trump rijkaard dan
Iemand die mijn rust niet verstoorde

Dat heeft een ieder bewust of onbewust.

Wat was dat super spannend, mijn allereerste date na tien jaar relatie en samenwonen. Het was een leuke man en we hebben samen een fijne middag gehad in de stad. Winkeltjes geneusd, geluncht, koffie gedronken en gekletst.
We hadden veel overeenkomsten, dus gespreksstof genoeg!
Toen hij naar huis ging, moest ik hem met de auto naar de trein brengen. Hij woonde in Amsterdam en vanwege de kosten voor een auto daar, had hij er geen.
Tegen de tijd dat hij uitstapte bij het station, was ik ineens helemaal iebel. Ik was er klaar mee, maar hij bleef een beetje hangen. Hij wilde het duidelijk rekken en geen afscheid nemen.
Het gedag zeggen liep dan ook wat houterig, zoals je mag verwachten als de één niet wil gaan en de ander kan niet wachten tot ie gaat, hihi.
Onderweg in de auto terug naar huis moest ik ineens enorm huilen. Een gevoel van verlies en verdriet. De oorzaak denk ik van het iebel worden.
Voor het eerst sinds het uit elkaar gaan met ex realiseerde ik me wat ik niet meer had.

Sommige uitdrukkingen in onze taal zijn niet meer echt van deze tijd. In relatieland kom ik er ook een paar tegen. In mijn jongelingsjaren wist echt niemand wat er met daten werd bedoeld. Je kreeg verkering, daarna ging je verloven en trouwen. Ongehuwd samenwonen bestond wel maar was financieel niet aantrekkelijk, de samenwoners moesten veel regelen, en “hokken” was toen eigenlijk “not done”. Over hokken heb ik nog een ander verhaal op stapel…

Het is de hoogste tijd om nieuwe overwegingen te schrijven. Mijn oude overwegingen zijn nog prima te lezen hoor, maar ja, die zijn nu eenmaal al wat ouder. Het is trouwens een mooie ochtend om te schrijven. Mijn ronde tafel is ronder dan ooit, het regent een beetje, en m'n wandelschoenen staan op de voordeurmat, klaar voor de volgende wandeling. Ik heb bosstof, duinzand en zeezout van hun leer geborsteld, heb ze zorgvuldig ingevet. Op de voordeurmat van zijn eigen huis ligt mijn oppaskat te wachten. Hij blijft, na zijn ontbijt, hopen op een lunch. Of op gezelschap. Hoe zou ik dat kunnen weten als invalkracht?

We hadden onze eerste date gepland in de lente, als er weer madeliefjes zouden bloeien. Maar in de trein nam ik een besluit: het kon niet langer wachten, het moest nu meteen gebeuren, ik stapte uit op perron 3 en appte je.

Mansplaining, had iemand daar wel eens van gehoord? Ik wilde iets schrijven over de kunst van het luisteren. Het lijkt erop dat vooral vrouwen daarmee zijn gezegend; ik ben zelf ook geen natuurtalent wat dat betreft. Maar het kan allicht geen kwaad als wij ons daarvan tenminste bewust zijn en oefening baart kunst. Toen ik er wat over ging lezen kwam dus dat woord 'mansplaining' voorbij, een samentrekking “man” en “uitleggen”. Het bleek te gaan over de neiging van sommige mannen om het sowieso altijd beter te weten dan een vrouw tegenover hem, ongeacht het onderwerp. Er is dan sprake van een behoorlijk ernstig seksistisch vooroordeel. Op het www zijn hilarische voorbeelden te vinden van hoe zo iemand op z'n bek gaat. De vrouw blijkt zijn baas te zijn. of de vrouw is schrijver van het boek waar hij zo gewichtig over doet, van die dingen.

Mansplaining, dus op grond van vermeende superioritiet, is niet hetzelfde als 'explaining'. Dat laatste zou ik willen vertalen als interessant doenerij. Daar lijken ook vooral mannen mee behept te zijn.

Leven als broer en zus in een relatie komt meer voor dan menigeen denkt. Als de lust tot vrijen met je geliefde (bijna) is gedoofd, maar je bent nog steeds aan elkaar verknocht, is dat een optie. Maar ben je dan nog steeds gek op elkaar, of is je partner een onderdeel van je bestaan geworden? Dat hangt van veel factoren af.

Ik zit net ergens een heel stuk te schrijven over mijn groei op gebied van schilderen. Hoe ik mijn allereerste canvas kocht en hoe spannend dat was tot dit geheel normaal vinden en niet eens meer op zo’n zelfde goedkoop canvas willen schilderen. Nu is het alleen betere kwaliteit. Voor minder doe ik het niet!
Wat eerder vandaag realiseerde ik me ineens hoe ik gegroeid ben met daten, hoe dat zo’n proces is. Feitelijk precies eender als met het schilderen. Het gaat toch met alles in het leven zo. Alles is een groei- en leerproces.
Toen ik voor het eerst ging daten, na jaren vaste relatie, was dat heel spannend. Hoe gaat dat? Wat doe je? Wat doe je niet? Wat als hij…? Wat doe ik als hij… Enzovoorts. Veel vragen waarop ik het antwoord niet wist.